BİR ÜLKE HAYAL EDİYORUM . . .

Bir ülke hayal ediyorum,

alabildiğine özgür!

Baskının hiçbir türü,

ne psikolojik olanı,

ne mahalleden geleni var!

Caddelerinde, sokaklarında

çıplak ayakla yürüyebilecek,

şarkı söyleyebilecek,

ıslık çalabilecek kadar özgür.

Çocuklar yetişiyor,

zihinleri parlak, pırıl pırıl,

zihinleri limitsiz,

düşünebilen çocuklar.

Fikirleri hür,

vicdanları hür,

irfanları hür.

Yalnızca ve yalnızca

iyi insan olmaya,

bir işe yaramaya güdülenmişler.

Ahlaklı olmaya,

mutlu olmaya.

Ne para, ne pul, ne koltuk,

erdemli olmaya,

namuslu olmaya.

Bilime inanmışlar mesela, çalışmaya…

Gelir dağılımı adil.

Herkesin doktor, mühendis, olmak istemediği.

Teknisyen, terzi, tezgahtar,

berber, bahçıvan , şoför de

olunmak istenen bir ülke.

Tüketimle değil,

üretimle büyüyen,

borçsuz harçsız,

işsizliği değil,

işçisizliği problem olan bir ülke.

Köylüsü, kentlisi,

işçisi, emeklisi

ve dahi yeni mezun öğretmeni

mutlu olan bir ülke.

Abi, kardeş, büyük, küçük değil,

herkesin bir olduğu!

Kürt’ün Türk’ten,

Laz’ın Çerkes’ten,

Ne farkı var Alevi’nin Sünni’den,

caminin cem evinden,

havranın kiliseden?

Gerçekten Allah’a yöneldiysen!

Bir ülke hayal ediyorum

Sevgi, saygı, hoşgörü küpü.

Sağduyu paçalarından akıyor.

Her bir karışında vicdan,

her bir adımında adaletin hüküm sürdüğü,

yargısı bağımsız,

yargısı adil,

baştan aşağıya herkesin

halka hesap verdiği bir ülke.